Μηδέ ποίος τις νυν, αλλά ποίος τις ην αεί.
(Το ερώτημα δεν είναι ποιος είναι τώρα, αλλά ποιος ήταν ανέκαθεν)
Αριστοτέλης
Ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της αρχαιότητας, ο Αριστοτέλης, γεννήθηκε το 384 π.Χ. στα Στάγιρα της Χαλκιδικής. Σε ηλικία 18 ετών κατέβηκε στην Αθήνα όπου φοίτησε στην ακαδημία του Πλάτωνα, του οποίου η διδασκαλία επέδρασε βαθειά στη μόρφωσή του. Το 343 π.Χ. τον κάλεσε ο βασιλιάς Φίλιππος της Μακεδονίας να διδάξει το γιο του Αλέξανδρο, δεκατριών τότε χρόνων. Ο Αριστοτέλης δέχτηκε και επί έξι χρόνια περίπου διαπαιδαγώγησε τον Αλέξανδρο. Το 335 π.Χ. ξαναγύρισε στην Αθήνα και ίδρυσε δική του σχολή το Λύκειο. Η σχολή εκείνη αργότερα ονομάστηκε "Περιπατική", επειδή υπήρχαν σε αυτές στοές περιπάτου για τους μαθητές.
Ο Αριστοτέλης είναι ο μοναδικός φιλόσοφος, ο οποίος μελέτησε, ερεύνησε, ερμήνευσε και διαφώτισε όλα τα φαινόμενα και γεγονότα, όλα όσα μπορούσαν να μάθουν οι άνθρωποι της εποχής του.
Το έργο του είναι εγκυκλοπαιδικό, ενώ το φιλοσοφικό του σύστημα συνέχεια της σωκρατικής και της πλατωνικής φιλοσοφίας και ανάγεται σε ενιαία θεωρία περί σύμπαντος. Η αριστοτελική φιλοσοφία έχει ως βάση την εμπειρία. Θεωρείται ο πατέρας της λογικής καθώς διατύπωσε τη θεωρία περί συλλογισμού, σύμφωνα με την οποία το μέσο για την απόκτηση μιας νέας γνώσης είναι ο επιστημονικός συλλογισμός. Ο συλλογισμός αποτελείται από κρίσεις και κάθε κρίση από έννοιες. Το ύψιστο αγαθό που επιδιώκει κάθε άνθρωπος είναι κατά τον Αριστοτέλη η ευδαιμονία, όχι με την έννοια του πλούτου ή της ηδονής, αλλά με την έννοια της ψυχικής αγαλλίασης. Η ευδαιμονία κατά τον Αριστοτέλη είναι η άσκηση της αρετής. Στην απόκτηση της αρετής μπορούμε να φτάσουμε με τη συνεχή άσκηση. Δεν αρκεί μόνο να γνωρίζουμε τους ηθικούς νόμους, αλλά και να τους εκτελούμε. Για το σχηματισμό ηθικών αρετών, απαραίτητη είναιη φρόνηση. Μόνο ο συνετός άνθρωπος είναι το μέτρο της αρετής, όπως και την ευδαιμονία του μπορεί να την πετύχει μέσα στην κοινωνική συμβίωση.
Ο Αριστοτέλης έφυγε από τη ζωή το 322 π.Χ. στη Χαλκίδα.
100 διάσημα αποφθέγματα και γνωμικά του Αριστοτέλη
Μη έλαττον ηγού του επαινείσθαι το νουθετείσθαι.
(Μη θεωρείς λιγότερο σημαντική τη νουθεσία από τον έπαινο)
Αριστοτέλης
Ελεύθερον διατελεί και βέλτιστα πολιτευόμενον και δυνάμενον άρχειν πάντων, μιας τυγχάνον πολιτείας.
([Το ελληνικό γένος] ζει ελεύθερα και διοικείται άριστα και θα μπορούσε να κυριαρχήσει, αν ήταν πολιτικά ενωμένο.)
Αριστοτέλης
Ο πολλοίς φοβερός ών, πολλούς φοβείται.
(Αυτός που προκαλεί φόβο σε πολλούς, φοβάται πολλούς)
Αριστοτέλης
Ο μη ειδώς σιωπάν, ουκ οίδε διαλέγεσθαι.
(Αυτός που δεν ξέρει να σωπαίνει, δεν ξέρει να συζητά)
Αριστοτέλης
Οι μη δυνάμενοι κινδυνεύειν ανδρείως δούλοι των επιόντων εισίν.
(Αυτοί που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο με ανδρεία γίνονται δούλοι αυτών που επιτίθενται)
Αριστοτέλης
Πάντες άνθρωποι φύσει ορέγονται του ειδέναι.
(η πρώτη φράση από το «Μετά τα Φυσικά»)
Αριστοτέλης
Ερωτηθείς τι έστιν ελπίς, «Εγρηγορότος», είπεν, «ενύπνιον.»
(Όταν ρωτήθηκε τι είναι ελπίδα; «το όνειρο ενός ξύπνιου», είπε.)
Αριστοτέλης