Ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της αρχαιότητας, ο Αριστοτέλης, γεννήθηκε το 384 π.Χ. στα Στάγιρα της Χαλκιδικής. Σε ηλικία 18 ετών κατέβηκε στην Αθήνα όπου φοίτησε στην ακαδημία του Πλάτωνα, του οποίου η διδασκαλία επέδρασε βαθειά στη μόρφωσή του. Το 343 π.Χ. τον κάλεσε ο βασιλιάς Φίλιππος της Μακεδονίας να διδάξει το γιο του Αλέξανδρο, δεκατριών τότε χρόνων. Ο Αριστοτέλης δέχτηκε και επί έξι χρόνια περίπου διαπαιδαγώγησε τον Αλέξανδρο. Το 335 π.Χ. ξαναγύρισε στην Αθήνα και ίδρυσε δική του σχολή το Λύκειο. Η σχολή εκείνη αργότερα ονομάστηκε "Περιπατική", επειδή υπήρχαν σε αυτές στοές περιπάτου για τους μαθητές.
Ο Αριστοτέλης είναι ο μοναδικός φιλόσοφος, ο οποίος μελέτησε, ερεύνησε, ερμήνευσε και διαφώτισε όλα τα φαινόμενα και γεγονότα, όλα όσα μπορούσαν να μάθουν οι άνθρωποι της εποχής του.
Το έργο του είναι εγκυκλοπαιδικό, ενώ το φιλοσοφικό του σύστημα συνέχεια της σωκρατικής και της πλατωνικής φιλοσοφίας και ανάγεται σε ενιαία θεωρία περί σύμπαντος. Η αριστοτελική φιλοσοφία έχει ως βάση την εμπειρία. Θεωρείται ο πατέρας της λογικής καθώς διατύπωσε τη θεωρία περί συλλογισμού, σύμφωνα με την οποία το μέσο για την απόκτηση μιας νέας γνώσης είναι ο επιστημονικός συλλογισμός. Ο συλλογισμός αποτελείται από κρίσεις και κάθε κρίση από έννοιες. Το ύψιστο αγαθό που επιδιώκει κάθε άνθρωπος είναι κατά τον Αριστοτέλη η ευδαιμονία, όχι με την έννοια του πλούτου ή της ηδονής, αλλά με την έννοια της ψυχικής αγαλλίασης. Η ευδαιμονία κατά τον Αριστοτέλη είναι η άσκηση της αρετής. Στην απόκτηση της αρετής μπορούμε να φτάσουμε με τη συνεχή άσκηση. Δεν αρκεί μόνο να γνωρίζουμε τους ηθικούς νόμους, αλλά και να τους εκτελούμε. Για το σχηματισμό ηθικών αρετών, απαραίτητη είναιη φρόνηση. Μόνο ο συνετός άνθρωπος είναι το μέτρο της αρετής, όπως και την ευδαιμονία του μπορεί να την πετύχει μέσα στην κοινωνική συμβίωση.
Ο Αριστοτέλης έφυγε από τη ζωή το 322 π.Χ. στη Χαλκίδα.
Ερωτηθείς τι ποτ’ αυτώ περιγέγονεν εκ φιλοσοφίας, έφη, «Το ανεπιτάκτως ποιείν ά τινες διά τον από των νόμων φόβον ποιούσιν.»
(Αυτό που πέτυχα με τη φιλοσοφία, ήταν να κάνω με τη θέλησή μου αυτά που οι άλλοι τα κάνουν επειδή φοβούνται τους νόμους)
Αριστοτέλης
Το κάλλος παντός επιστολίου συστατικώτερον.
(Η ομορφιά είναι η καλύτερη συστατική επιστολή)
Αριστοτέλης
Είμαστε όλοι φίλοι των ευτυχούντων, ενώ των δυστυχούντων δεν είναι φίλος ούτε ο πατέρας.
Αριστοτέλης
Η πενία πολλών εστιν ενδεής, η δ’ απληστία πάντων.
(Η φτώχεια είναι έλλειψη πολλών πραγμάτων και η απληστία όλων)
Αριστοτέλης
Δεν είναι σωστό οι καλοί δικαστές να διατηρούν τη θέση τους εφ' όρου ζωής, γιατί το μυαλό γερνάει όπως και το σώμα.
Αριστοτέλης
Οι κατώτεροι ξεσηκώνονται για να γίνουν ίσοι κι οι ίσοι για να γίνουν ανώτεροι. Αυτή η νοοτροπία δημιουργεί τις επαναστάσεις.
Αριστοτέλης
Πόλις εστί κοινωνία πολιτών πολιτείας.
(Η πόλη (–κράτος) είναι η ένωση των πολιτών με βάση το πολίτευμα)
Αριστοτέλης
